รูปที่เหลือดูได้ี่ที่ ภาค ๑ | ภาค ๒ | รวมมิตรทีเซอร์
เพิ่งกลับมาจากค่ายสอวน. (ย่อมาจากอะไรดูที่ปล.เน้อ ตอนนี้ยังจำไม่ได้เลย)
ที่เข้าคราวนี้เป็นค่ายชีวะ ปีที่แล้วเป็นค่ายเคมี เข้าที่มหา'ลัยศิลปากร ทับแก้ว
ก็ถือได้ว่ามีชีวิตที่ทับแก้วมาได้สี่ปิดเทอมแล้ว แม้จะเป็นมหาลัยที่ไม่ใหญ่โต แต่ร่มรื่นน่าอยู่ทั้งกายและใจ
วิถีชาวค่ายวันหนึ่งๆ ไม่มีอะไรมาก ตื่นเช้า ข้าวเช้า เรียน เบรกเช้า
เรียน ข้าวเที่ยง ทำแล็บ เบรกบ่าย ทำแล็บ ข้าวเย็น กลับหอ ข้าวดึก
แต่ละวันมีแต่กินกับเรียน (อยู่ดีกินดี น้ำหนักขึ้นกันเป็นแถบๆ)
แต่ชาวค่ายก็รื่นเริงกันเหลือเกิน แทบจะเรียกได้ว่ารื่นเริงผิดมนุษย์
ถือได้ว่าเป็นประสบการณ์ที่หาได้ยากในชีวิตอีกประสบการณ์หนึ่ง โดยเฉพาะกับเด็กบ้านนอก
ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มีโอกาสเข้าไปแตะๆ เครื่องมือแพงๆ กับเขาบ้าง เอาไว้เก็บไปนอนดมที่หอ
ค่ายชีวะกับเคมีที่ได้เข้าไปนี่ ถึงแม้ว่ากิจกรรมประจำวันจะคล้ายๆ กัน แต่ก็แตกต่างกันในรายละเอียด ขอบันทึกเก็บไว้เฉพาะเรื่องแล็บก็แล้วกัน
พูดตรงๆ แล็บเคมีตื่นเต้นกว่าแล็บชีวะเหลือหลาย เอาสารโน่นใส่สารนี่แล้วระเบิดปุ้งปั้ง เกิดใส่ผิดขึ้นมาล่ะก๊าซไข่เน่าคลุ้งทั่วห้อง แทบจะเปิดพัดลมระบายอากาศกันไม่ทัน
แต่สำหรับแล็บชีวะ เราต้องสำนึกอยู่ตลอดเวลาว่า สิ่งที่เรากำลังศึกษาอยู่คือ 'ชีวิต'
ทุกชีวิตไม่ว่าจะพืช สัตว์ หรือจุลินทรีย์เล็กๆ ต่างมีพระคุณ เขาเป็นผู้สละชีวิตของเขาให้เรา 'มนุษย์' ศึกษา
จริงๆ แล้ว เขาอาจจะไม่เต็มใจหรอก แต่ไอ้มนุษย์เนี่ยแหละไปบังคับขืนใจ (ไม่ใช่ข่มขืนนะ) เอาเขามาควักดูไส้พุง
เพราะอย่างนั้นคำปลอบใจเดียวที่เรามีคือ เราเรียนเพื่อ 'รู้'
และที่สำคัญคือต้องนำความรู้ที่ได้รับ ไปใช้ใหเกิดประโยชน์มากที่สุด เพื่อจะทดแทนค่าชีวิตได้บ้าง
ไม่น่าแปลกใจเลยหากจะเห็นเด็กชีวะเดินขบวนกันใส่บาตรกันทุกวัน
ปล. สอวน. ย่อมาจาก มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษา ในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
(ไม่น่าแปลกใจเลยที่จำไม่ได้
)ชีวิตนี้เป็นหนี้พระองค์อย่างสูงไม่ว่าจะในฐานะประชาชนชาวไทย และฐานะนักเรียนในอุปถัมภ์โครงการ
ครั้งนี้ได้มีโอกาสไปกราบถวายสักการะพระศพที่วัดพระแก้ว ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัยค่ะ
ผู้คนที่มาถวายสักการะพระศพนี้ แน่นอนว่าคนไทยจำนวนมากย่อมหาโอกาสสักครั้งไปถวายสักการะอยู่แล้ว แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือคนต่างชาติมากมายที่ซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ เรียงแถวเข้าไปกันเป็นคณะทัวร์ (คณะทัวร์จริงๆ นะ ถือโอกาสมาวัดพระแก้วด้วยไง)
ปฬ. ดูเหมือนชีวิตจะน่าเบื่อนะ แต่ขอบอกว่าสนุกจริงๆ ตื่นเต้นมากๆ ที่เห็นตัวเองตั้งใจอ่านหนังสือขนาดนั้น
โดยปกติแล้วเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือเรียนเหลือเชื่อ แต่ถ้าอย่างอื่นนี่ขอให้บอก ไม่มีพลาด
ชอบหอสมุดของทับแก้ว แต่ขัดหูขัดตากับป้าห้องสมุดฉิบ เออ ชอบเหี้ยอีกอย่างนึง เหี้ยจริงๆ เวลาว่ายน้ำนี่เท่มาก
ปฬอีกที. ขอบคุณอาจารย์และพี่ๆ สต๊าฟมากค่ะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------
// มาเพิ่มเติมนิดหน่อย คราวที่แล้วรีบมาก ไม่ได้ใส่รายละเอียดเลยแม้แต่น้อย
